خداوند به موسی وحی کرد ، ای موسی :

شش چیز در شش جا است و مردم می پندارند در جای دیگری است و آن را نمی یابند .

همانا :

راحتی را در بهشت قرار دادام ؛ اما مردم خوشی را در دنیا طلب می کنند .

علم و دانش را در گرسنگی قرار داده ام ؛ اما آن ها در سیری می جویند .

عزت را در شب زنده داری نهفته ام ؛ آنان در خانه های سلاطین به دنبالش هستند .

رفعت و درجات عالی را در تواضع قرار داده ام ؛ آن ها می خواهند با تکبر به دست آورند .

اجابت دعا را در غذای حلال قرار داده ام ؛ مردم آن را در تکاپو و قیل و قال جست و جو می کنند .

غنا و بی نیازی را در قناعت قرار داده ام ؛ اما مردم در اعراض از هزینه های بیهوده به دنبالش هستند .

و هرگز به آن ، دست نمی یابند .

وضعت‏ خمسة فی خمسة والناس یطلبونها فی خمسة فلایجدونها؛

ووضعت الغنى فی القناعة، والناس یطلبونه فی کثرة المال فلایجدونه؛

ووضعت العز فی خدمتی، والناس یطلبونه فی خدمة السلطان فلایجدونه؛

ووضعت الفخر فی التقوى، والناس یطلبونه بالأنساب فلایجدونه؛

ووضعت الراحة فی الجنة، والناس یطلبونها فی الدنیا فلایجدونها.

منابع :

 (((چهره جاوید زمان ، ص181)))